Penilaian Makna Kualiti Hidup dan Aplikasinya dalam Bidang Pengurusan Persekitaran di Malaysia (Reassessing the Meaning of Quality of Life and Its Application in Environmental Management Discipline in Malaysia)

Abstract

Reassessing the meaning of urban quality of life in Malaysia is part of the contribution to the environmental management discipline. Most operational definitions for quality of life are based on number of facilities or infrastructures avalaible in urban areas. These assume that increasing the number of facilities will increase the quality of life. This article argues that quality of life do not have a static definition, even for the same environment. The meaning of quality of life is argued to be defined by experiences of the people and their environment. This resulted in a negotiated meaning for quality of life. An empirical study was conducted in Seremban to evaluate the quality of life of urban dwellers based on three main components; public readiness, urban environment and urban accessibility. A total of 550 respondents were, selected based on types of houses; high cost, medium cost and low cost residential, village houses and squatter areas that represent the diversity of social economic status in Seremban. From these quality of life aspects, the research shows that the strength of Seremban lies in its people based on the high score in the self- readiness component compared to the urban environment and urban accessibility components. Quality of life among urban dwellers is found to be homogeneous even for different socio-economic backgrounds. The negotiated meaning of urban quality of life in this research is then applied to environmental management needs for urban development in Malaysia.

ABSTRAK

Penilaian semula makna kualiti hidup penduduk bandar di Malaysia merupakan satu sumbangan terhadap bidang pengurusan persekitaran di Malaysia. Kebanyakan definisi kendalian kualiti hidup kini lebih kepada penjumlahan kemudahan infrastruktur dalam persekitaran bandar. Oleh yang demikian, jika diandaikan bahawa jika baik kemudahan yang disediakan, maka kualiti hidup juga turut baik walaupun hakikatnya perkara sedemikian merupakan satu andaian sahaja. Artikel ini cuba untuk menghujahkan bahawa kualiti hidup tidak mempunyai makna yang statik, walaupun dalam persekitaran yang sama. Makna kualiti hidup didefinisi oleh pengalaman penduduk disamping apa yang disediakan oleh persekitaran. Hal ini membentuk suatu ‘negotiated meaning’ untuk kualiti hidup. Kajian secara empirikal dilakukan di bandar Seremban bagi mendapatkan status kualiti hidup masyarakat berasaskan kepada tiga komponen utama iaitu kesediaan penduduk, persekitaran bandar dan akses bandar. Seramai 550 responden telah dikajiselidik berasaskan jenis rumah yang berbeza, iaitu rumah kos tinggi, kos sederhana, kos rendah, rumah kampung dan setinggan untuk mewakili kepelbagaian sosio ekonomi di kawasan kajian. Hasil kajian mendapati dalam aspek kualiti hidup, kekuatan bandar Seremban adalah pada penduduknya berasaskan kepada skor komponen kesediaan diri yang tinggi berbanding dengan komponen persekitaran dan akses bandar. Didapati juga status kualiti hidup masyarakat bandar bersifat seragam walaupun berasaskan kepada sosio ekonomi yang berbeza. Hasil yang diperolehi ini diinduksi secara lebih mendalam lagi bagi mendapatkan makna sebenar kualiti hidup masyarakat bandar untuk diaplikasikan ke dalam bidang pengurusan persekitaran di Malaysia.