Masyarakat pribumi, infrastruktur sosial dan pembangunan terancang di Malaysia : Kajian penglibatan masyarakat Orang Asli di RPS Air Banun, Belum-Temengor, Perak

Abstract

Kemudahan infrastruktur sosial melibatkan penyediaan kemudahan, perkhidmatan dan rangkaian perhubungan yang penting bagi memenuhi keperluan asas manusia. Kemudahan infrastuktur yang sempurna yang disediakan untuk masyarakat menjadi lambang kemodenan, pembangunan dan perubahan. Penyediaan infrastruktur sosial di Malaysia adalah membanggakan semenjak negara mencapai kemerdekaan. Walaubagaimanapun, masih terdapat sesetengah masyarakat yang masih belum menerima kemudahan infrastruktur sosial yang sewajarnya. Kajian ini menilai keperluan infrastrukutur sosial yang disediakan kepada masyarakat Orang Asli di Malaysia. Data primer diperolehi daripada kajian di sembilan daripada 18 buah perkampungan Orang Asli di RPS Air Banun, Perak . Dapatan kajian menunjukkan bahawa kesan pembangunan kemudahan sosial yang terdapat di kawasan penempatan komuniti Orang Asli di RPS Air Banun masih tidak mencukupi. Kerjasama dan perhatian daripada pihak berkepentingan amat diperlukan untuk memastikan mereka berupaya menerima kemudahan sosial asas sama seperti masyarakat Malaysia yang lain, terutama dalam konteks pembangunan terancang seperti terrungkap di dalam Pelan Induk Bersepadu bagi kawasan Hutan Tropikal Belum Temengor (IMP BTTR).

Katakunci: hutan hujan tropika Belum-Temengor, infrastruktur sosial, Orang Asli, pembangunan terancang, penglibatan komuniti tempatan, Rancangan Pengumpulan Semula Belum-Temengor  

Community development requires some degree of infrastructural capacity. A complete basic social infrastructure provided in any community is a symbol of modernization, development and transformation in any community. The provision of social infrastructure in Malaysia has, in general, reached a commendable level since independence. However, there still exist local communities that have not benefited from adequate social infrastructure facilities. This study evaluated the social infrastructure needs of some Orang Asli communities in Malaysia. Primary data were gathered from a field survey of nine out of approximately 18 Orang Asli communities in the Air Banun re-settlement area, Perak. The findings indicated that the provision of the social infrastructure in these areas were not satisfactory in comparison to that of other communities in the country. Given the current focus on developing the region as an ecotourism hubby the NCIA, it is timely that the authorities strengthened the much needed social infrastructure so that indigenous communities can engage themselves effectively and meaningfully in the planned development process.

Keywords: Belum-Temengor tropical rainforest, indigenous people, local community participation, planned development, Resettlement Scheme, social infrastructure