Pola Interaksi Sosial di Kawasan Perurnahan Terancang di Bandar Baru Bangi

Abstract

This study examines the patterns of social interaction in a planned housing area with particular reference to Bandar Baru Bangi, Selangor. Data from a field survey were analysed. Result of the analysis shows that generally residents of the housing area interact with their neighbours at least twice a week. Interactions occur not only with their close neighbours but also with those living in the same and other rows of houses in the area. Similar patterns of behavior can also be observed for interaction resulting from utilisation of social facilities. A Chi-square analysis demonstrates that house type and ownership together with other socio-economic variables are significantly related to social interaction patterns of the residents. It is generally believed that social intergration, cooperation and harmony in a society can be achieved through interaction among members of the society. This study tends to suggest that in planning a neighbourhood, a clear cut policy on housing type and arrangement of facilities is required for the creation of socially intergrated and harmoneous society.

ABSTRAK

Kajian ini bertujuan melihat pola-polo interaksi sosial di kawasan perumahan terancang dengan rujukan khas kepada Bandar Baru Bangi, Selangor. Data yang dikumpul dari satu penyelidikan lapangan telah dianalisis. Hasilnya menunjukkan bahawa umumnya penghuni kawasan perumahan tersebut berinteraksi dengan jiran mereka pada kadar sekurang- kurangnya dua kali seminggu. Interaksi tidak hanya dilakukan dengan jiran terdekat tetapi juga dengan jiran yang tinggal selorong atau di lorong yang lain di kawasan tersebut. Pola yang serupa dapat diperhatikan terhadap interaksi yang berlaku melalui penggunaan kemudahan sosial. Analisis Khi ganda dua menunjukkan bahawa jenis rumah kediaman dan pemilikannya beserta dengan pemboleh ubah sosioekonomi yang lain mempunyai hubungan yang signifikan dengan pola interaksi sosial penghuni berkenaan. Kesepaduan, kerjasama dan keharmonian dalam masyarakat dapat dicapai melalui interaksi sesama ahli masyarakat. Kajian ini cenderung untuk mencadangkan bahawa dalam merancang sebuah kawasan kejiranan, satu dasar yang jelas tentang jenis rumah dan susunan kemudahan sosial diperlukan bagi mewujudkan masyarakat yang tersepadu dan harmoni.