Internationalisation of Classroom: From Higher Education Internationalisation Strategy to Practice (Pengantarabangsaan di Bilik Kuliah: Dari Strategi Pengantarabangsaan di Institusi Pendidikan Tinggi kepada Amalan)

Abstract

Internationalisation is considered one of the crucial factors reshaping higher education in the 21^st century to cope with multiple challenges. It is also widely recognised that internationalisation in higher education needs to take into considerationboth the national and institutional contexts. Hence, it is fundamental that a higher education institution should derive its own definition, strategy, and strategic plan. This is to ensure full integration of internationalisation in its vision, operation and strategic planning of in its priorities in all dimensions. Often, mobility programmes especially outbound mobility students are perceived as important because mobile students acquire international, intercultural and global knowledge and skills. However, only 2.3 percent of the enrolled students the higher education level worldwide can participate in outbound mobility programmes. This paper draws on the author’s experience as a former vice president of a Thai public autonomous university in charge of internationalisation and a Thai native lecturer offering a course in “Thai Economy” in the Bachelor of Economics Programme. The paper argues that internationalisation of the classroom is crucial, and with carefully crafted course content, objectives, expected learning outcomes, activities and maximisation of the use of inbound mobility student, assessment and reflection can fill the gap in equipping non-mobile students with international, intercultural and global knowledge.      

Keywords: Internationalization; Harmonisation; Global citizenship; Internationalised classroom; Intercultural and global knowledge

Abstract 

Pengantarabangsaan dianggap salah satu faktor penting yang membentuk pendidikan tinggi pada abad ke-21 yang mempunyai pelbagai cabaran. Pengantarabangsaan dalam pendidikan tinggi perlu mengambil kira kedua-dua konteks iaitu kebangsaan dan institusi. Oleh itu, adalah menjadi asas yang penting kepada institusi pengajian tinggi untuk jelas dari segi definisi, strategi, dan pelan strategik. Ini adalah untuk memastikan integrasi sepenuhnya konsep pengantarabangsaan dari aspek visi, operasi dan perancangan strategik diberikan keutamaan dalam semua dimensi. Kebiasannya, program mobiliti pelajar dilihat penting kerana pelajar mobiliti memperolehi pengetahuan dan kemahiran antarabangsa, pengetahuan antara budaya dan global. Walau bagaimanapun, hanya 2.3 peratus daripada pelajar yang mendaftar di peringkat pendidikan tinggi di seluruh dunia boleh menyertai program mobiliti keluar negara tersebut. Artikel ini menggambarkan pengalaman penulis sebagai bekas Naib Presiden universiti autonomi awam Thailand yang bertanggungjawab ke atas pengantarabangsaan dan juga sebagai pensyarah yang mengajar kursus "Ekonomi Thailand" untuk Program Sarjana Muda Ekonomi. Hasil daripada pemerhatian, didapati bahawa pengantarabangsaan di dalam kelas pengajaran adalah penting dari segi kandungan kursus, objektif, hasil pembelajaran dan aktiviti. Ia dapat juga memaksimumkan penggunaan pelajar mobiliti, penilaian dan refleksi. Ia juga dapat mengisi jurang dalam melengkapkan pelajar yang tidak menjalani program mobiliti di peringkat antarabangsa dari segi pengetahuan, antara budaya dan global.

Kata kunci: Pengantarabangsaan; Harmonisasi; Kewarganegaraan Global; Kelas Pengantarabangsaan; Pengetahuan antarbudaya dan global