Bertani dalam bandar dan kesan-kesannya kepada komuniti tempatan dan persekitaran bandar: Kajian kes Jakarta Barat dan Tangerang, Indonesia (Urban farming and its impact on local communities and urban environment: A case study of West Jakarta and Tangerang, Indonesia)

Abstract

Menjelang 2015, dianggarkan bahawa kira-kira 26 bandar raya di dunia akan mempunyai penduduk 10 juta atau lebih. Keadaan ini dirumitkan lagi dengan fakta bahawa kini, sebanyak 250 juta orang yang hidup dalam kelaparan, tinggal di bandar-bandar di dunia. Untuk menampung keperluan bekalan makanan di bandar, sekurang-kurangnya 6,000 tan makanan mesti diimport setiap hari. Pertanian bandar adalah jawapan untuk mengatasi masalah ketakcukupan bekalan makanan. Makalah ini menilai persepsi petani Indonesia di Jakarta Barat dan Tangerang, berkaitan prospek bertani dan kesannya terhadap komuniti tempatan dan persekitaran bandar. Penilaian adalah berdasarkan respons 171 petani di Jakarta Barat dan Tangerang semasa kajian lapangan dijalankan pada bulan Mac 2011. Kajian mendapati bahawa, secara amnya, bertani di kawasan bandar mempunyai kelebihan yang tertentu dalam aspek ekonomi, sosial dan alam sekitar. Dari aspek ekonomi, pertanian di bandar dapat memastikan keselamatan makanan tempatan manakala petani boleh meningkatkan simpanan kerana mereka tidak membelanjakan wang yang banyak pada makanan. Secara sosial, bertani di bandar boleh mewujudkan pekerjaan baru, memberi kuasa kepada golongan miskin dan mengurangkan kadar kemiskinan bandar. Dari aspek alam sekitar, menjalankan aktiviti pertanian di bandar dapat meningkatkan ruang hijau yang berfungsi sebagai paru-paru bandar dan menyumbang kepada suasana bandar yang sihat dan kelangsungan. Kesimpulannya, dapatan kajian menunjukkan bahawa aktiviti pertanian di bandar perlu digalakkan bagi menampung peningkatan penduduk dan pembandaran.

Katakunci: Jakarta Barat, pembasmian kemiskinan, perancangan bandar, pertanian bandar, petani, Tangerang

By 2015 it is estimated that about 26 cities in the world would have a population of 10 millions or more, adding pressure to the fact that a total of 250 million people who live in hunger at present are found in the world’s cities. To feed such a city at least 6,000 tonnes of food must be imported each day. Urban farming (home gardening) is the answer to overcome the impending threat of adequate food supplies. This article assesses the perception of Indonesian farmers in West Jakarta and Tangerang of their farming prospects and its impact on the local commnunities and environment. The assessment is based on the responses of 171 farmers in West Jakarta and Tangerang during a field study conducted in Mac 2011. The study found that, in general, urban farming has certain economic, social and environmental advantages. Economically, urban agriculture ensures local food security while farmers can increase savings because they do not spend as much money on food. Socially, urban agriculture may create new jobs, empower the poor, and reduce urban poverty. Environmentally, urban farming enhances urban green space which serves as a city lung and contributes to healthier urban ambience and livability. In conclusion, the findings point to the sensibility of promoting urban agriculture in the light of the impending explosion of population growth and urbanisation.

Keywords: farmers, food security, poverty reduction, urban agriculture, urbanisation, urban planning